Όλοι έχουμε συνηθίσει να σκεπτόμαστε την οικογένεια ως πηγή ασφάλειας. Είναι το πρώτο «σχολείο» των παιδιών μας, το καταφύγιο από μια δύσκολη καθημερινότητα. Η επόμενη, στη σειρά, βεβαιότητα που έχουμε πέρα από την οικογένειά μας είναι το κράτος, θεματοφύλακας της κοινής μας γλώσσας, της ιστορικής μας συνείδησης, της θρησκείας μας, των αξιών που κάνουν την κοινωνία μας ανθρώπινη. Και δεν είναι καθόλου περίεργο ότι μιλάμε για την εθνική μας κοινότητα όπως μιλάμε για την οικογένειά μας: έχουμε μια μητέρα πατρίδα, αλλά και πατέρες του έθνους. Είμαστε παιδιά της Ελλάδας, με κοινή πολιτιστική κληρονομιά.
Ένας λόγος που βιώνουμε τραυματικά την κρίση είναι ότι έχουν πληγεί βασικές βεβαιότητες. Κάθε γονέας στην ελληνική κοινωνία πασχίζει με τα διαθέσιμα εισοδήματα της οικογένειας να «τα φέρει βόλτα», να παράσχει στα παιδιά του ό,τι περισσότερο μπορεί: ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, στέγη, με άλλα λόγια ό,τι είχε μάθει η μέση ελληνική οικογένεια να θεωρεί αυτονόητο.
Όμως η κρίση θέτει νέες δοκιμασίες στους εργαζόμενους γονείς. Η κρατική στήριξη, ο δημόσιος παιδικός σταθμός, το ολοήμερο σχολείο, ο εκσυγχρονισμός του θεσμού της γονικής άδειας, δεν επαρκούν για να δώσουν διέξοδο στον εργαζόμενο γονέα. Η ίδια η γονική ιδιότητα συχνά δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, όσο η έννοια της καριέρας μεταλλάσσεται, απαιτώντας δια βίου μάθηση, ευελιξία και διαρκή προσαρμογή στην αλλαγή, όσο περισσότεροι υποψήφιοι συναγωνίζονται για λιγότερες θέσεις εργασίας.
Η Νέα Δημοκρατία διαχρονικά αναγνωρίζει την σπουδαιότητα τού ρόλου της οικογένειας και για αυτό είναι πάντα ψηλά στην πολιτική της ατζέντα.
Ταυτόχρονα, το οικογενειακό περιβάλλον έχει χάσει τη δυνατότητα να «απορροφά» τους κραδασμούς, να αντέχει στις αντιξοότητες και στα απρόβλεπτα. Έχει χάσει το πολύτιμο στήριγμα του παππού και της γιαγιάς, καθώς η αστυφιλία, η επιμήκυνση του εργασιακού βίου, αλλά και τα ήθη της πυρηνικής οικογένειας έχουν κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία. Αφήνοντας στο περιθώριο την τρίτη ηλικία, θέτουμε εκτός της οικογενειακής ζωής μια σημαντική πηγή ασφάλειας και σταθερότητας. Χάνουμε τον κρίκο που μας συνδέει με το «χθες» αλλά και μια ανεκτίμητη πηγή γνώσης, οικογενειακής και προσωπικής συνοχής. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλά σπιτικά σε δύσκολες στιγμές επιβίωσαν και επιβιώνουν με την οικονομική στήριξη από τη σύνταξη του παππού και της γιαγιάς.
Απλά θα θυμίσω τα εξής:
Επί κυβερνήσεως Σαμαρά δόθηκε επίδομα από το πρώτο παιδί με εισοδηματικά κριτήρια καθώς και ειδικό επίδομα σε τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες.
Για πρώτη φορά με τον τρόπο αυτό υπήρξε στήριξη από το πρώτο παιδί της οικογένειας.
Επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή θεσπίσθηκε η άδεια μητρότητας αλλά και στους τρίκτενους δόθηκαν δικαιώματα ίσα με τους πολύτεκνους.
Ακόμη,επί κυβερνήσεως Κώστα Μητσοτάκη θεσμοθετήθηκαν τόσο το επίδομα πολυτέκνων, όσο και η σύνταξη στην πολύτεκνη μητέρα.
Η ελληνική οικογένεια έχει πληγεί βάναυσα σήμερα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύοντας βαθύτατα στην σπουδαιότητα της οικογένειας ως πηγής αξιών και αρχών είναι έτοιμη να της ξαναδώσει την δύναμη να σταθεί στα πόδια της και να επιτελέσει τον σπουδαίο της ρόλο παραμερίζοντας τις όποιες δυσκολίες έχει σήμερα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μιλήσει πολλές φορές για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικογένεια:
Απλά θα αναφέρω κάποια από αυτά.
Το μεγαλύτερο είναι αυτό της ανεργίας αλλά και η ανασφάλεια λόγω της κρίσης για τους εργαζόμενους γονείς.
Σύμφωνα με στοιχεία το 2016 κάθε ελληνική οικογένεια έχασε σχεδόν ένα μηνιάτικο (περίπου 673 ευρώ μείον στο εισόδημά της) σε σχέση με το 2015.
Ανασφάλεια, ελλιπής αστυνόμευση, υπάρχουν περιοχές στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλη την Ελλάδα που οι γονείς με τα παιδιά τους δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν χωρίς φόβο, μετά από κάποια ώρα της ημέρας.Μην ξεχνάμε τι έγινε στο Μενίδι που η εγκληματικότητα είναι στο κόκκινο και τα παιδιά δεν είναι ασφαλή ούτε στο σχολείο τους.
Υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
Δημογραφικό.
Δημόσια εκπαίδευση.
Πτώση των παρεχόμενων υπηρεσιών τα τελευταία χρόνια των δημοσίων σχολείων. Υποβάθμιση ολοήμερων σχολείων.
Υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας στα δημόσια νοσοκομεία.
Κατάργηση ειδικού επιδόματος τρίτεκνων και πολύτεκνων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Κατάργηση συντάξεων χηρείας με τον νόμο Κατρούγκαλου.
Αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας άλλης κρίσης.
Όμως για να μπορέσει κανείς να σχεδιάσει ξανά το μέλλον, για να δώσει περιεχόμενο και όραμα στην προσπάθεια για ανάπτυξη, χρειάζεται να επιστρέψει στις πιο βαθιές και βασικές βεβαιότητες. Ανακαλύπτοντας και πάλι τη δύναμη της οικογένειας και της αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών, ως κοινωνία, θα κάνουμε ένα σημαντικό βήμα για την έξοδο από την κρίση.
*Η Βάσω Κόλλια είναι τέως γενική γραμματέας ισότητας των φύλων του υπουργείου Εσωτερικών και τακτική αρθρογράφος σε έντυπο και διαδικτυακό τύπο.
