Ο Αλέξανδρος Μίχας, δικηγόρος Αθηνών και διευθυντής
του Πολιτικού Συμβουλίου της ΟΝΝΕΔ, ανήκει στα στελέχη της γαλάζιας γενιάς» που
θα κληθούν να διαμορφώσουν το αύριο της κεντροδεξιάς. Μιλώντας με το attikinews και αφού επισημαίνει με
αφορμή την τραγωδία στην Δυτική Αττική πως το κράτος επέτρεψε ή ανέχτηκε την
άναρχη δόμηση και πως δεν έλαβε καμία πραγματική μέριμνα για την προστασία των
πολιτών, αναφέρεται ένθερμα στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να βγει ο
τόπος από τη στενωπό και να μπει στο δρόμο της ανάπτυξης. Και λέει πως πρέπει
«μέχρι τις εκλογές να πάμε πόρτα – πόρτα και να εξηγήσουμε και στον κάτοικο του
πιο απομακρυσμένου χωριού πώς οι μεταρρυθμίσεις που υποσχόμαστε θα κάνουν τη
ζωή του καλύτερη».
Στον Νίκο Χιδίρογλου
16 νεκροί. Αλήθεια, πως φτάσαμε ως εδώ; Τι θα απαντούσε ένας νέος επιστήμονας, όπως εσείς;
Φτάσαμε εδώ μέσα από μια διαδρομή δεκαετιών, που
θεωρούσαμε ότι έχουμε δικαίωμα να κάνουμε και να δηλώνουμε ό,τι θέλουμε, χωρίς
συνέπειες. Το κράτος επέτρεψε ή ανέχτηκε την άναρχη δόμηση. Επίσης, δεν έλαβε
καμία πραγματική μέριμνα για την προστασία των πολιτών. Στις 6 Νοεμβρίου στη
συγκεκριμένη Περιφερειακή Ενότητα συσκέπτονταν, τα βρήκαν όλα σωστά και έτοιμα,
έβγαλαν και δελτίο Τύπου. Σήμερα μετράμε θύματα. Με ποια λογική αυτοί οι
άνθρωποι ένιωθαν επαρκείς για μια δουλειά που προφανώς δεν ήταν; Πόση ελαφρότητα
χρειάζεται για να το κάνεις αυτό; Πώς περιμένουν οι πολίτες να εμπιστευτούν το
κράτος για τον πυρήνα των αρμοδιοτήτων του, που είναι η ασφάλεια;
Ζούμε σε ένα κράτος το οποίο απαιτεί, κατά κοινή ομολογία, ριζική αναδιάρθρωση. Όμως, οι αντιστάσεις είναι μεγάλες, υπάρχουν πολλοί με αντιμεταρρυθμιστική λογική. Πως θα υπερβούμε τις αγκυλώσεις για να κάνουμε αυτό που πρέπει;
Όλες οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έγιναν σε
δημοκρατίες έγιναν ουσιαστικά με έναν τρόπο: Πείθοντας τους πολλούς ότι οι
αλλαγές που προωθούνται είναι αναγκαίες, αλλά, κυρίως, ότι είναι προς το
συμφέρον τους. Αυτό πρέπει να γίνει και στην περίπτωσή μας, σε δυο στάδια:
Μέχρι τις εκλογές να πάμε πόρτα – πόρτα και να εξηγήσουμε και στον κάτοικο του
πιο απομακρυσμένου χωριού πώς οι μεταρρυθμίσεις που υποσχόμαστε θα κάνουν τη
ζωή του καλύτερη. Και δεύτερον, μόλις αποκτήσουμε μια κανονική κυβέρνηση, αυτή
πρέπει να δείξει στην πράξη ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις εφαρμόζονται και
αποδίδουν. Πειθώ, αποφασιστικότητα και αποτέλεσμα, λοιπόν, αυτός είναι ο
δρόμος.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα πρώτα μέτρα που πρέπει να λάβει μια κυβέρνηση της ΝΔ για την επιστροφή στην κανονικότητα;
Αναμφίβολα, το πρώτο που πρέπει να κάνει η επόμενη
κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι να αποκαταστήσει το Κράτος Δικαίου. Αυτό
ξεκινά από τη Δημόσια Τάξη και επεκτείνεται στην ασφάλεια των συναλλαγών πολίτη
– κράτους. Πρέπει ο πολίτης να νιώσει ότι το κράτος δεν του βάζει εμπόδια, ότι
το κράτος δεν έχει ευνοούμενους και αποπαίδια, ότι το κράτος δεν είναι εχθρός
του, αλλά εγγύηση ότι θα κερδίσει αυτό που αξίζει. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο η
ασφάλεια ή μόνο η οικονομία, είναι κάθε έκφανση του δημοσίου βίου που πρέπει να
αλλάξουμε.
Το brain drain αποτελεί
γεγονός. Πόσο θα στοιχίσει η μαζική μετανάστευση εξειδικευμένων επιστημόνων και
επαγγελματιών στη μεταρρυθμιστική προσπάθεια, στο άμεσο μέλλον;
Το brain drain μας κοστίζει ήδη, σε τρία κυρίως επίπεδα.
Πρώτον, σε υλικό επίπεδο, χάνουμε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες αυτών των
ανθρώπων. Δεύτερον, σε ηθικό επίπεδο, αντιλαμβανόμαστε ότι λιγοστεύουμε,
βλέπουμε τους φίλους μας, τα αδέρφια μας να φεύγουν ηττημένοι, αλλά έξω να
διαπρέπουν. Και τρίτον, σε επίπεδο
τεκμηρίωσης, στερούμαστε τη βοήθεια ικανών και καταρτισμένων πολιτών στην
προσπάθεια που είπαμε παραπάνω, να πείσουμε για τη χρησιμότητα των
μεταρρυθμίσεων. Αν, όμως, ξεκινήσει η αντιστροφή της κατάστασης, αυτά τα
μειονεκτήματα θα αναστραφούν σε πλεονεκτήματα. Χρειαζόμαστε μια δυνατή σπίθα
για να ξεκινήσουμε.
Ποια θεωρείτε ότι θα πρέπει να είναι τα πρώτα μέτρα για την ενίσχυση του επιχειρείν; Αρκεί η μείωση της φορολογίας;
Είναι απαραίτητη, αλλά δεν αρκεί. Θα σας δώσω ένα
παράδειγμα: Ως ασκούμενος, πρόλαβα για ένα μικρό διάστημα το καθεστώς σύστασης
επιχείρησης πριν από τη λεγόμενη «υπηρεσία μιας στάσης». Μπορώ να σας πω ότι
ήταν λιγότερο προβληματικό από το σημερινό. Η επιχειρηματικότητα θέλει ταχύτητα
και ευελιξία. Εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε, μαζί, φυσικά, με την κατά το
δυνατόν ελάφρυνση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών.
ΟΝΝΕΔ… Εξακολουθεί να υπάρχει ή το μόνο που έμεινε είναι η ΔΑΠ; Τι γίνεται με τους εργαζόμενους νέους και τη μάχη κατά της ανεργίας; Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η αναφορά της Οργάνωσης στο σήμερα;
Αν και δεν είμαι αντικειμενικός, καθώς μετέχω στην
παρούσα διοίκηση, θα σας πω ότι η ΟΝΝΕΔ όχι απλά εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά
τώρα αποκτά πραγματική υπόσταση πολιτικής νεολαίας. Στο Εκτελεστικό Γραφείο
είμαστε νέοι άνθρωποι, επαγγελματίες και σκληρά εργαζόμενοι, κάποιοι από εμάς
επιπλέον εκλεγμένοι στις επαγγελματικές ή συνδικαλιστικές μας οργανώσεις. Αυτή
είναι η αναφορά της Οργάνωσης στο σήμερα, η παρέμβασή της στην κοινωνία των
νέων πολιτών, σε αυτούς που θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη να τα αλλάξουν όλα.
Ο φιλελευθερισμός υπόκειται σε διαφορετικές ερμηνείες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Ποια είναι η δική σας αντίληψη για την ιδεολογία της ΝΔ και πως αυτή θα καταστεί η βάση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας;
Προσωπικά, αυτοπροσδιορίζομαι ως κλασικός
φιλελεύθερος, δηλαδή θιασώτης της ελεύθερης οικονομίας και της ανοιχτής
κοινωνίας. Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα με δεδομένη ιστορική διαδρομή,
διακηρυγμένες αρχές και ξεκάθαρα, όσο και ευρέα, όρια. Με απλά λόγια, στη Νέα
Δημοκρατία συνυπάρχουν συντηρητικοί και φιλελεύθεροι, αυτό που λέμε κεντροδεξιά
παράταξη και που σε όλο το δυτικό κόσμο έχει αποτελέσει τη ναυαρχίδα των
μεγάλων μεταρρυθμίσεων. Με σεβασμό στην αντίθετη θέση, με ειλικρινή διάλογο, με
καθαρές διαδικασίες και με αποφασιστικότητα, θα πετύχουμε όσα χρειάζονται για
την Ελλάδα που θέλουμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Το έχει πει εξαίσια
ο Παύλος Μπακογιάννης: «Μπορούμε να διαφωνούμε γιατί μπορούμε να συνυπάρχουμε».
Οι πανεπιστημιακές σχολές έχουν καταστεί ορμητήρια συμμοριών. Κάποιοι καλύπτουν τη δράση των αναρχικών. Πέραν των εξόφθαλμων ευθυνών της αριστεράς, έχει κάνει λάθη ο αστικός κόσμος, που συνέβαλαν σε αυτή την κατάσταση;
Ξεκάθαρα ναι. Ο αστικός κόσμος ανέχτηκε την παρανομία
και ήλπισε ότι η αδράνεια θα επιφέρει ηρεμία. Δεν είναι έτσι. Οι συμμορίες που είπατε
έχουν αποθρασυνθεί και πλέον τολμάνε να βγαίνουν εκτός Πανεπιστημίων. Δείτε τη
ντροπή με τον Ρουβίκωνα. Ρωτάνε οι πολίτες: Υπάρχουν νόμοι για αυτούς; Υπάρχει
κάποιος να τους εφαρμόσει; Πρέπει να έχουμε νεκρούς για να κινητοποιηθούμε;
Αυτές τις απαντήσεις οφείλουν να δώσουν ξεκάθαρα τα αστικά κόμματα στους
πολίτες.
Η σοσιαλδημοκρατία ηττήθηκε και υποχωρεί. Ποιες είναι οι προκλήσεις που αυτό θέτει στον αστικό πολιτικό κόσμο στη Γηραιά Ήπειρο; Πως πιστεύετε ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί ο λαϊκισμός;
Η σοσιαλδημοκρατία αποτυγχάνει διότι, κατά τη γνώμη
μου, εξακολουθεί να χρησιμοποιεί εργαλεία μιας εποχής ευμάρειας που έχει
περάσει, τουλάχιστον προς το παρόν. Ο αστικός πολιτικός χώρος χρειάζεται ισχυρά
δίπολα και αυτό είναι μια μεγάλη πρόκληση για όσους αυτοπροσδιορίζονται ως
σοσιαλδημοκράτες. Μακάρι να πετύχουν, όχι για να τους ψηφίσω, αλλά γιατί θα
κάνουν πρώτα εμάς καλύτερους, μέσω του ανταγωνισμού.
Το μεταναστευτικό δείχνει να απασχολεί πολύ τον κόσμο και να ωθεί πολλούς πολίτες κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη ριζοσπαστικοποίηση. Ποιες είναι οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη διαχείριση του προβλήματος;
Το προσφυγικό και το μεταναστευτικό είναι θέματα πολύ
σοβαρά, τόσο για τα κράτη υποδοχής, όσο φυσικά και για τους ίδιους τους
ανθρώπους. Βλέπουμε ήδη ότι η ριζοσπαστικοποίηση μπορεί κάποιες φορές να θέτει
σωστά ερωτήματα, αλλά δεν έχει καμία απάντηση που να ανταποκρίνεται στις
παραδόσεις, στις αξίες και τις ανάγκες των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Η διαχείριση
του προβλήματος πρέπει να γίνει ταχύτερη, αποτελεσματικότερη και ταυτόχρονα να
διατηρήσει υψηλά standards δικαιοσύνης και ανθρωπισμού. Η Ευρώπη
έγινε το κέντρο του κόσμου γιατί απέδειξε ότι μπορεί να τα συνδυάσει.
