Ο Κώστας Ρόκας είναι ο πρόεδρος της ΔΗΜ.Τ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας στη Μάνδρα, αλλά και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου στο ΠΣΕΕΠ (Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια). Δέχθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις του attikinews σχετικά με την τραγωδία που έπληξε την Δυτική Αττική και μας είπε πως υπάρχουν μεγάλες ευθύνες, αλλά προέχει να ασχοληθούμε με το σημαντικό και επείγον που είναι η πλήρη υποστήριξη των πληγέντων συμπολιτών μας.
Στον Παναγιώτη Μίχο
Περιγράψτε μας εάν μπορείτε την κατάσταση που επικρατεί. Είστε θέση να μας πείτε πόσοι άνθρωποι είναι άστεγοι, ποσά σπίτια καταστράφηκαν, τι συμβαίνει με τους αγνοούμενους;
Δυστυχώς περί τους 300 συμπολίτες μας είναι άστεγοι αυτή τη στιγμή, ενώ τα σπίτια που καταστράφηκαν είναι περίπου 1200. Ακόμα, 300 επιχειρήσεις και 500 αυτοκίνητα καταστράφηκαν ολοσχερώς. Και το χειρότερο; Οι αγνοούμενοι πιθανότατα να είναι νεκροί. Είναι απίστευτο αυτό που μας συμβαίνει. Πραγματική κοσμογονία!
Μετά τις καταστροφές στην περιοχή σας, έγιναν διάφορες πρωτοβουλίες προκειμένου να μαζευτούν τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα κι αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Η πολιτεία έχει συνδράμει;
Ας είμαστε ειλικρινείς. Οι δράσεις που έγιναν προέρχονται κυρίως, για να μη πω αποκλειστικά, από προσωπικές πρωτοβουλίες επωνύμων και ανώνυμων πολιτών· πολιτών δραστήριων, που ευαισθητοποιήθηκαν και ενέργησαν άμεσα για να μας βοηθήσουν. Λυπάμαι που το λέω, αλλά σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη στιγμή για εμάς, η πολιτεία είναι απούσα. Και μάλιστα θα έλεγα ότι τελεί και σε πλήρη αποδιοργάνωση.
Δεν είναι η κατάλληλη ώρα για ευθύνες και αφορισμούς· άνθρωποι χάθηκαν, σπίτια καταστράφηκαν. Πιστεύετε όμως ότι μπορεί να ευθύνονται κάποιος ή κάποιοι λίγο παραπάνω γι αυτή την καταστροφή;
Ναι! Φυσικά υπάρχουν ευθύνες! Και μάλιστα μεγάλες ευθύνες. Ωστόσο, όλα αυτά θα τα δούμε εν καιρώ. Προέχει να ασχοληθούμε με τα πιο σημαντικά και επείγοντα ζητήματα. Δηλαδή την πλήρη υποστήριξη των πληγέντων συμπολιτών μας. Να τους περιθάλψουμε και να τους παρέχουμε τα απαραίτητα αγαθά. Όσον αφορά τα υπόλοιπα, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Πραγματικά είναι εξόχως στενάχωρα όλα αυτά που μας περιγράφετε. Θέλετε να στείλετε ένα μήνυμα στους συμπολίτες σας;
Θέλω να τους πω, ότι παρόλο που οι στιγμές που περνάμε είναι απίστευτα δύσκολες, πρωτόγνωρες, στενάχωρες, δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω· δε πρέπει να λυγίσουμε! Όλοι μαζί, με υπομονή, επιμονή και κυρίως ενότητα, θα καταφέρουμε να σταθεί η Μάνδρα και ο κόσμος της, και πάλι στα πόδια τους. Πάντα τα καταφέρναμε, θα τα καταφέρουμε και τώρα. Κάτι τελευταίο: εύχομαι από την καρδιά μου, όχι μόνο η πόλη μου, αλλά καμία πόλη, καμία περιοχή, όχι μόνο στη χώρας μας, αλλά εν γένει, να μη βιώσει τέτοια τραγωδία.
