https://www.attikinews.gr/2020/01/blog-post_23.html
Έφυγε από την ζωή την Κυριακή 12 Ιανουαρίου, σε ηλικία 75 χρονών, ο Κρητικός Καταδρομέας Στέλιος Γρηγοράκης, που συνελήφθη από τους Τούρκους, βασανίστηκε, αλλά δραπέτευσε!
Κατά την δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής του 1974 ο Στέλιος Γρηγοράκης έχοντας καταταγεί ως εθελοντής στην ΕΛΔΥΚ, συνελήφθη μαζί με ακόμη 15 στρατιώτες στο Ριζοκάρπασο, από τον τουρκικό στρατό και οδηγήθηκε από τους Τούρκους σε κέντρο κρατήσεως, όπου και βασανίστηκε ανελέητα, προκειμένου να αποκαλύψει αμυντικά σχέδια των Ελλήνων!
«Αυτομάτως με σηκώσαν και με πήγαν σε ένα μεγάλο θάλαμο βασανιστηρίων, όπου εκεί στους τοίχους είδα αίματα, δύο πουκάμισα ένα χακί στρατιωτικό και ένα ροζ μες το αίμα. Ο αξιωματικός με δύο αστέρες, Τουρκοκύπριος, μου λέει στα Ελληνικά «δεν εμαρτύρησες αλλά τώρα θα είναι το τελευταίο σου». Έπιασε ένα σίδερο 3 μέτρα με χτύπησε στα πόδια έπεσα κάτω και ήρθαν 20-30 στρατιώτες μου έβαλαν ένα μαντήλι με εστήσανε στον τοίχο και μου ακούμπησαν ένα αυτόματο στο αυτί. Μετρούσαν από το 1 μέχρι το 10 και είπαν πως αν δεν απεκάλυπτα θα με εκτελούσαν.
Εκείνη την στιγμή δεν ξέρω πως μου ήρθε, είπα «θα αντέξω και βλέπουμε». Μετρούσαν 1,2,3… στο 9 και μισό και πυροδότησαν με τον γεμιστήρα έξω. «Επειδή είσαι Έλληνας στρατιώτης», μου λένε, «είσαι ορκισμένος να μην λέτε εν καιρώ πολέμου τα μυστικά του στρατού, όμως θα τα πεις θες δεν θες κι αν δεν τα πεις θα πεθάνεις από βασανιστήρια».
Λέω «ο καθένας υπηρετεί για την πατρίδα του όμως δεν γνωρίζω τι μου λέτε να σας πω». «Τότε» μου λέει, «αύριο θα σε πάρουμε στην Κερύνεια εκεί που υπάρχουν χιλιάδες αγνοούμενοι και τους πιάνουμε 10-10 και τους πετάμε στους φούρνους και τους καίμε ή τους εκτελούμε ή τους κάνουμε ηλεκτροσόκ. Τους βγάζουμε τα νύχια των ποδιών των χεριών. Για σένα μια σφαίρα είναι πολύ ακριβή, θα πεθάνεις από βασανιστήρια».
Τα βασανιστήρια που υπέστη ήταν ατελείωτα. Χτυπήματα με τον βούρδουλα, τραβήγματα από τα μαλλιά. Όταν ζητούσε νερό, του έφερναν κατούρημα και του έλεγαν: «Εσάς τους Γκιαούρηδες πρέπει να σας κόψουμε την κεφαλή».
Η βία ήταν τέτοια που ο Γρηγοράκης έφτασε σε σημείο να μην μπορεί να επικοινωνεί ούτε να αντιδρά. Τότε ένας Τούρκος αξιωματικός διέταξε να τον αφήσουν.
Παρόλα αυτά, ο νεαρός ΕΛΔΥΚάριος είχε ακόμη δύναμη. Όταν τον μετέφεραν σε φυλακή, ήταν ήδη αποφασισμένος πως δεν θα ζήσει φυλακισμένος. Πέταξε την τσίγκινη οροφή και μέχρι να το καταλάβουν οι Τούρκοι, βρισκόταν ήδη πολύ μακριά.
Στην συνέχεια και μην έχοντας άλλη επιλογή, κρύφτηκε σε μια σπηλιά κάπου στην Κώμα του Γιαλού, όπου και παρέμεινε για έναν ολόκληρο χρόνο. Σύμμαχός του κατά την διάρκεια της παραμονής του εκεί, ήταν ένας Ε/κ βοσκός, ο Βασίλης Λοϊζου ο οποίος του πήγαινε φαγητό και νερό, με κίνδυνο της ζωής του.
Κάποια στιγμή, μέσω της οικογενείας του βοσκού, κατέφθασαν πληροφορίες για την ύπαρξη του εγκλωβισμένου Γρηγοράκη στον Ανδρέα Ματσουκάρη -προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ανθρωπιστικών Θεμάτων.
Έτσι, στις 7 Αυγούστου του 1975, ο Γλαύκος Κληρίδης, ο Ραούφ Ντενκτάς, ο Ανδρέας Ματσουκάρης και ο προϊστάμενος του Ερυθρού Σταυρού, μετέβησαν με ένα αυτοκίνητο στο σημείο της σπηλιάς. Εκεί βρήκαν τον εξαθλιωμένο 29χρονο Κρητικό και αφού βεβαιώθηκαν ότι είναι καλά, τον μετέφεραν πίσω στην οικογένειά του που μέχρι εκείνη την στιγμή τον είχε για νεκρό!
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
