Στη μείωση της παραγωγικότητας των μελισσών έχουν οδηγήσει οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, μειώνοντας δραστικά το οικονομικό όφελος για τους παραγωγούς. Τα παραπάνω επισήμανε η καθηγήτρια στο Εργαστήριο Μελισσοκομίας-Σηροτροφίας, τμήμα Γεωπονίας, Σχολή Γεωπονίας, Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος στο ΑΠΘ, κυρία Χρυσούλα Τανανάκη.
Μιλώντας από το βήμα του 8ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Agrotica «Κλιματική Αλλαγή και Γεωργία», τόνισε ότι «οι μεταβολές στις κλιματικές συνθήκες, καταγράφονται ήδη αρνητικές και πολυδιάστατες, τόσο στην ευζωία των μελισσών, όσο τον κλάδο της μελισσοκομίας συνολικά».
Οι κλιματικές συνθήκες επιδρούν στη φυσιολογία των φυτών και επομένως στη χλωρίδα και στην παροχή τροφής προς τις μέλισσες, η κ. Τανανάκη, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο, επισήμανε ότι «η αύξηση της θερμοκρασίας προκαλεί μεταβολές στον βιολογικό κύκλο των μελισσών, αλλά και στον ετήσιο κύκλο ανάπτυξης του μελισσιού».
Μάλιστα, όπως πρόσθεσε «τα προβλήματα εκτείνονται και στον τομέα της παθολογίας της μέλισσα, καθώς παρατηρείται πληθυσμιακή αύξηση των εχθρών με ταυτόχρονη εξασθένιση του αμυντικού συστήματος του εντόμου και έντονες προσβολές από παθογόνα».
Όπως εξήγησε, «η ολοένα εντατικότερη χρήση φυτοπροστατευτικών προκειμένου να αντιμετωπιστούν προβλήματα στον τομέα της φυτικής παραγωγής οδηγούν σε υψηλότερα ποσοστά απωλειών των μελισσών» και πρόσθεσε ότι «εκτός όμως από τις μέλισσες, οι επιπτώσεις είναι αισθητές και σε οικονομικό επίπεδο στον κλάδο της μελισσοκομίας, καθώς παρατηρείται μείωση της παραγωγικότητας και εντατικοποίηση της εξάσκησης της νομαδικής μελισσοκομίας».
Στο πλαίσιο αυτό, παραδεχόμενη ότι η αριθμητική αποτίμηση των επιπτώσεων είναι δύσκολο να υλοποιηθεί, ωστόσο, όπως συμπλήρωσε «τα τελευταία χρόνια, νέες ερευνητικές μελέτες πραγματοποιούνται προκειμένου να διαπιστωθούν/επιβεβαιωθούν προβλεπτικά μοντέλα και να οργανωθούν στρατηγικές αντιμετώπισης των επικείμενων προβλημάτων λόγω κλιματικών αλλαγών, στη μέλισσα και στη μελισσοκομία».
Κατά την ομιλία της στο συνέδριο, η ίδια επισήμανε την «αδιαμφισβήτητη» προσφορά των μελισσών εκτός προφανώς από την παραγωγή μελισσοκομικών προϊόντων, και στην επικονίαση καλλιεργήσιμων και αυτοφυών φυτών. Όπως σημείωσε, οι μέλισσες «δεν παράγουν μόνο μέλι, αλλά συμβάλλουν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο στη διατροφή του ανθρώπου, αλλά και τη διατήρηση της βιοποικιλότητας».
Μεταξύ άλλων σημείωσε ότι η μελισσοκομία αποτελεί ένα παραγωγικό κλάδο χρήσης ενός εντόμου που δεν ομοιάζει με άλλο της ζωικής παραγωγής και τόνισε ότι ο «άνθρωπος έχει κατορθώσει να «εκτρέψει» τις μέλισσες εφαρμόζοντας μοντέλα διαχείρισης προσαρμοσμένα στο βιολογικό κύκλο και τη συμπεριφορά τους, χωρίς δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής τους».
Όπως επισήμανε, «το προαναφερόμενο δεδομένο κάνει αντιληπτή τη σχέση της μελισσοκομίας με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας, καθώς και τις επικείμενες κλιματικές αλλαγές».
