Η Χρύσα Δουρίδα, επί μακρόν πρόεδρος της Δηµοτικής Ενότητας Θρακοµακεδόνων, προτείνει «µια άλλη οπτική, µια άλλη θέαση των πραγµάτων». Και κατέρχεται υποψήφια δήμαρχος Αχαρνών, λέγοντας στο attikinews πως η πρόταση του συνδυασμού της θεμελιώνει ένα νέο αξιακό κώδικα στη διακυβέρνηση του Δήμου Αχαρνών. Όσον αφορά, δε, στην πολιτική προστασία, υπογραμμίζει πως είναι διαθέσιμα πάρα πολλά μέσα και ανθρώπινο δυναμικό που απλά δεν αξιοποιούνται.
Στην Λίνα Παρασκευοπούλου
Χρησιμοποιείτε λέξεις όπως επιλογή, δημιουργία δυνατοτήτων, έμπνευση, ενδυνάμωση, ακρόαση, αυτογνωσία, ευθύνη, ανάθεση αρμοδιοτήτων, ηγεσία, ευτοπία,prioritizing, self-branding... Όλα αυτά έχουν ένα κοινό παρανομαστή, την εμπιστοσύνη στον εαυτό και την εμπιστοσύνη στον άλλο. Πως θα εμπνεύσετε την εμπιστοσύνη στους κατοίκους ενός δήμου, που ταλανίζεται από πολλά προβλήματα σε βασικούς τομείς της καθημερινότητας εδώ και πολλά χρόνια και σε μεγάλο βαθμό έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στην δημοτική αρχή, αλλά επιπλέον νοιώθουν ανίσχυροι για να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους;
Ναι, είναι ακριβώς αυτό. Για μένα οι άνθρωποι είναι στο επίκεντρο όλων των στόχων. Νιώθω πως όλα εκκινούν από τη διάθεση να προσφέρεις στους ανθρώπους, να τους υπηρετείς. Κι αυτό είναι κάτι που για μένα αξίζει πραγματικά γιατί παίρνω κι εγώ αξία μέσα από αυτό καθώς με βγάζει από τη ζώνη βολής μου και με ωθεί να εξελιχθώ, να γίνω καλύτερη. Και ναι, έχω εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και αυτό είναι επιλογή. Και τη στηρίζω. Και αυτό είναι αρκετό για να εμπνεύσω με τη σειρά μου την εμπιστοσύνη. Επειδή οι άνθρωποι ξέρουν ότι κάνεις αυτό που ήδη είσαι. Κι εγώ είμαι αυτή που παίρνει το 100% της ευθύνης για τις εμπνεύσεις, τις υλοποιήσεις αλλά και τις καταρρεύσεις. Έχω επιλέξει να είμαι άνθρωπος του λόγου μου. Και παθιάζομαι με τη δημιουργία. Κυρίως, τη δημιουργία δυνατοτήτων. Εκεί που όλοι οι άλλοι βλέπουν προβλήματα, εγώ βλέπω δυνατότητες. Δυνατότητες ένταξης ανθρώπων σε κάτι μεγαλύτερο απ’ αυτούς, σπουδαιότερο, ικανό να τους συμπαρασύρει σε μια δίνη ανέλιξης. Ενδυναμώνοντας τους ανθρώπους, τους καθιστάς πάλι ικανούς να εμπιστευτούν, κυρίως τον εαυτό τους και την ικανότητά τους να είναι παίχτες και όχι θεατές σ’ αυτό το παιχνίδι που λέγεται ενασχόληση με τα κοινά ή αλλιώς… ζωή.
Τι έχει γίνει μέχρι τώρα, αλλά και τι άλλο πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει σε επίπεδο πολιτικής προστασίας, ώστε να νοιώθουν ασφαλείς οι δημότες και να τονωθεί το αίσθημα της εμπιστοσύνης προς την Δημοτική Αρχή;
Το θέμα της πολιτικής προστασίας είναι πρωταρχικής σημασίας για όλους μας. Αφορά στη ζωή μας, στη ζωή των παιδιών μας. Ζώντας σε μια κοινότητα χτισμένη στις παρυφές του Δρυμού της Πάρνηθας, κι έχοντας βιώσει την απειλή από πυρκαγιές σε πολλές περιπτώσεις και στο παρελθόν και κατά τη διάρκεια της πενταετούς σχεδόν θητείας μου ως προέδρου της Δημοτικής Ενότητας Θρακομακεδόνων, δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευαισθητοποιημένη στο θέμα αυτό. Το νοτιότερο μέρος του Δήμου μας αντίστοιχα ταλανίζεται από το πρόβλημα των πλημμυρών, ένα ζήτημα που χρονίζει και του οποίου τη λύση οφείλουμε να επισπεύσουμε. Έχω πραγματικά ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης της υπηρεσίας της πολιτικής προστασίας του Δήμου μας, των αντικειμενικών δυσκολιών, καθότι μιλάμε για δυνάμεις που σαφώς μας ξεπερνούν, μα και των ανεπαρκειών σε πολλά επίπεδα: εκπαίδευσης, στελέχωσης, εξοπλισμού, ενημέρωσης, οργάνωσης, συντονισμού αλλά και κυρίως έμπνευσης συνεργειών. Έχοντας συνομιλήσει και συνεργαστεί με ανθρώπους της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, του Δασαρχείου, της Περιφέρειας, της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, αλλά και πάμπολλων εθελοντικών ομάδων και έχοντας οργανώσει ομάδες εθελοντικής πυροφύλαξης, γνωρίζω πολύ καλά πως είναι διαθέσιμα πάρα πολλά μέσα και ανθρώπινο δυναμικό που απλά δεν αξιοποιούνται. Είναι καθαρά θέμα απόφασης και προτεραιοτήτων. Όσον αφορά στο τι έγινε το τελευταίο διάστημα, θα πρέπει να πιστώσω στην τωρινή Δημοτική Αρχή το γεγονός ότι έχει κάνει προσπάθειες αποκατάστασης και λειτουργίας του έργου πυρόσβεσης της οδού Μακεδονίας, το οποίο δεν έχει όμως ακόμα ηλεκτροδοτηθεί και υδροδοτηθεί (!), καθώς και το γεγονός πως αντικαταστάθηκε η αντλία πυρόσβεσης της οδού Σιατίστης, που αποτελούσε πάγιο αίτημα του τοπικού συμβουλίου. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε όμως να επαναπαυθούμε, υπάρχουν πάρα πολλά που εκκρεμούν, και είναι ένα ζήτημα που συνδέεται και με άλλα, όπως η αποκομιδή των κλαδιών και υπολειμμάτων κήπου.
Ένα μεγάλο θέμα στο δήμο Αχαρνών είναι η εγκληματικότητα κι όμως φαίνεται ότι το Α.Τ. Θρακομακεδόνων υπολειτουργεί. Θέλετε να μας εξηγήσετε τι ισχύει και ποιές μπορούν να είναι οι λύσεις;
Το ζήτημα της εγκληματικότητας είναι… καυτή πατάτα προφανώς… Πόσο απαλά μπορείς να το πιάσεις; Ας ξεκινήσω από το Α.Τ. Θρακομακεδόνων, το οποίο δεν είναι τμήμα αλλά σταθμός. Όπως όλοι αυτοί που καταργήθηκαν πρόσφατα σε όλη τη χώρα στα πλαίσια περικοπών και ακριβώς επειδή δεν μπορούσαν παρά να υπολειτουργούν. Με συντονισμένες ενέργειες κατοίκων, του Τοπικού Συμβουλίου και στελεχών της Δημοτικής Αρχής, ο σταθμός Θρακομακεδόνων διατηρήθηκε, κατ’ εξαίρεση, για όλους τους σωστούς λόγους κατ’ εμέ, μα χωρίς να τηρηθεί η δέσμευση πως θα στελεχωνόταν με προσωπικό και θα παρείχε μόνιμες εποχούμενες περιπολίες στην περιοχή, κάτι που θα συντελούσε στην ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών. Αντ’ αυτού δεσμεύεται ένας αριθμός αστυνομικών που δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει καμία υπηρεσία, το οποίο είναι φυσικά λυπηρό. Οι κάτοικοι Θρακομακεδόνων επιχείρησαν να δώσουν μία λύση στο πρόβλημα των αυξημένων κλοπών και ληστειών στην περιοχή με ένα «μαζικό» συμβόλαιο ιδιωτικής ασφάλισης (security) το οποίο δεν λύτρωσε αλλά σίγουρα ανακούφισε την περιοχή. Αξίζει ίσως να μελετηθεί αν θα μπορούσε να επεκταθεί πιλοτικά αυτό το πρότζεκτ και σε άλλες περιοχές του Δήμου μας και οπωσδήποτε στους δημόσιους χώρους, με ανάληψη της οικονομικής υποχρέωσης από τον Δήμο, με σκοπό την προστασία των πολιτών αλλά και της δημόσιας περιουσίας από βανδαλισμούς κτλ. Αυτό φυσικά σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως η ευθύνη καταστολής του εγκλήματος δεν παραμένει εξ ολοκλήρου στην Αστυνομία. Όσον αφορά στην εγκληματικότητα στο Δήμο μας, θα πω μόνο δύο λόγια. Χωρίς να θέλω να μειώσω τη σπουδαιότητα του προβλήματος και τις δυσκολίες με τις οποίες μεγάλη μερίδα του πληθυσμού έρχεται αντιμέτωπη στην καθημερινότητά της, πιστεύω πως είναι όλο αυτό σε μεγάλο βαθμό ένα «κοστούμι» που τεχνηέντως μας έχουν φορέσει γιατί έτσι τους βολεύει, και το οποίο εμείς οι ίδιοι έχουμε αποδεχτεί επειδή αρνούμαστε να πάμε να κάνουμε ό,τι χρειάζεται προκειμένου να υιοθετήσουμε μία ταυτότητα που αντικατοπτρίζει τη δική μας αλήθεια, μία ταυτότητα που μας αξίζει. Μόλις απεκδυθούμε σαν Δήμος αυτό το ρόλο και φωτίσουμε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τις ομορφιές του τόπου και δημιουργήσουμε παντού αυτό που εγώ ονομάζω «ευτοπίες», τότε ο Δήμος Αχαρνών θα πάψει να είναι ο δήμος της εγκληματικότητας.
Έχετε διατελέσει πρόεδρος της Δημοτικής Ενότητας Θρακομακεδόνων και διεκδικείτε το αξίωμα της δημάρχου Αχαρνών. Μέσα από την εμπειρία σας, έχετε βρει ένα μοντέλο διακυβέρνησης, που θα καλύψει τις ανάγκες του δήμου αυτού, που αποτελεί κι ένα μωσαϊκό διαφορετικών κοινωνικών ομάδων;
Είναι γεγονός πως οι Θρακομακεδόνες είναι ένα μικρό κομμάτι του Δήμου Αχαρνών με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ανάγκες. Οι αρμοδιότητές μου ως πρόεδρος της Δημοτικής Ενότητας ωστόσο άπτονταν όλων των θεμάτων που αφορούν και τον υπόλοιπο Δήμο. Εννοώ πως χρειαζόταν καθημερινά να συνδιαλεγώ και να συνεργαστώ με αιρετούς και υπαλλήλους απ’ όλα τα τμήματα και τις υπηρεσίες προκειμένου να λυθούν ζητήματα καθημερινότητας και όχι μόνο. Μη διαχειριζόμενη φυσικά, ούτε χρήματα, ούτε εργαλεία, ούτε ανθρώπους, μόνο… επαίτης μπορούσα να είμαι, κάτι που ευτυχώς αλλάζει σε κάποιο βαθμό με τον Κλεισθένη. Ωστόσο, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τις παθογένειες της διακυβέρνησης του Δήμου, καθώς και πάρα πολλά στοιχεία που ανήκουν στο ενεργητικό του και αξίζουν να αναδειχτούν και να αξιοποιηθούν. Τώρα, παρότι υπάρχουν διαφορετικά ζητήματα από γειτονιά σε γειτονιά, καθότι μιλάμε για ένα τεράστιο Δήμο με διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες, εγώ δεν βλέπω διαφορά ως προς τη διακυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για ανθρώπους, και όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται τα ίδια πράγματα από τους ανθρώπους που επιλέγουν να τους εκπροσωπήσουν: σεβασμό, αξιοπρέπεια, αυθεντικό ενδιαφέρον. Η δική μας πρόταση θεμελιώνει ένα νέο αξιακό κώδικα στη διακυβέρνηση του Δήμου. Προτάσσουμε τη δράση, τη δημιουργικότητα, τη γόνιμη διεκδίκηση, τη συνέπεια, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία, με στόχευση να μπει ένα τέλος στην καταβύθιση ενός ιδιαίτερου και ιστορικής σημασίας Δήμου. Όσο για τα προβλήματα, όποια κι αν είναι αυτά, με έναν τρόπο λύνονται πάντα: βήμα - βήμα, μα με σταθερό και αδιάλειπτο βηματισμό.
Έχετε πρωτοστατήσει σε διάφορες δράσεις, όπως αυτήν της δημιουργίας παιδικής βιβλιοθήκης. Πόσο σημαντική είναι μια τέτοια πρωτοβουλία για την καλλιέργεια και ανάπτυξη των παιδιών. Τι άλλα βήματα πρέπει να γίνουν, για να αποτελέσει σημαντικό στήριγμα για τους γονείς και τους κηδεμόνες; Εφόσον μιλάμε για βιβλιοθήκες, μπορούμε να αναφέρουμε ότι, κυρίως, στο εξωτερικό εξελίσσονται σε πολυχώρους πολιτισμού και εκπαίδευσης, ασφαλή μέρη, όπου ο καθένας, ανεξαρτήτως ηλικίας, μπορεί να κοινωνικοποιηθεί και να αποκτήσει σημαντικά εφόδια για την εξέλιξή του και την ποιότητα της ζωής του, εντελώς ανέξοδα. Υπάρχει κάποιο πλάνο για τη δημιουργία αντίστοιχου φορέα στο δήμο Αχαρνών;
Θέλω να πω πως όταν ανέλαβα, εθελοντικά, τη θέση της υπεύθυνης της βιβλιοθήκης του Πνευματικού Κέντρου Θρακομακεδόνων, δεν είχα κάποιο σχέδιο για το τι θα δημιουργήσω. Απλά είναι δική μου ανάγκη να μεταμορφώνω τους χώρους στους οποίους μπαίνω, να αγγίζω τις ζωές των ανθρώπων και να εξελίσσομαι μέσα απ’ αυτό. Δημιούργησα λοιπόν το παιδικό τμήμα, με χορηγίες, δωρεές, προσφορά εθελοντικής εργασίας και πολλή προσωπική δουλειά που απόλαυσα στο έπακρο. Αυτό που συνέβη στην πορεία ήταν ότι οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν. Γράφτηκαν νέα μέλη, προσφέρονταν να κάνουν δωρεάν δράσεις, συμμετείχαν στις διαδράσεις… Έπαψε άρα να είναι δικό μου. Έγινε δικό μας. Κι αυτό με εμπνέει. Αυτή είναι η αξία. Όχι τα ίδια τα βιβλία. Αυτά τα έχουμε και σπίτι μας. Δεν έχει να κάνει ούτε με τη γνώση. Αυτή είναι προσβάσιμη σε όλους εύκολα πια. Αλλά εδώ δημιουργήσαμε τη δική μας «ευτοπία». Το να συμμετέχεις σε κάτι ανώτερο από σένα, εντάσσοντας κι άλλους ανθρώπους σ’ αυτό, ναι, είναι κάτι που με εμπνέει. Και θα πάω να το δημιουργήσω παντού στο Δήμο. Εύκολα. Ήδη το κάνω με τις «προεκλογικές» πρωτοβουλίες μας. Είναι κάτι που κάνει τον κόσμο συμμετοχικό, γι’ αυτό του δίνει αξία. Πέρα από τις δράσεις της βιβλιοθήκης θα ήθελα όμως να αναφέρω και τον μεγάλο αριθμό τμημάτων για όλες τις ηλικιακές ομάδες που προσφέρουμε δωρεάν στους δημότες, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ανήκουν και να αλληλεπιδρούν, όπως μαθήματα λογοτεχνίας, ιστορίας, αγγλικών, ευτυχίας (!), ζωγραφικής, ικεμπάνα, θεατρικής αγωγής, lifecoaching, σχολή γονέων κ.α. Κι αν κατάφερα να τα στήσω όλα αυτά σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και με ελάχιστα χρήματα, χωρίς να έχω κάποια ειδίκευση σχετική, φανταστείτε τι μπορεί να γίνει σ’ ολόκληρο το Δήμο αν εμπνευστούν μερικοί άνθρωποι. Τέλος, έχοντας οργανώσει ιδιωτικά, μέσω ενός αθλητικού συλλόγου, ένα summercamp, με τεράστια επιτυχία, και βλέποντας πόσο μεγάλη ανάγκη υπάρχει γι’ αυτό, βλέπω τη δυνατότητα ν’ ανοίγεται ώστε να δημιουργηθούν αντίστοιχοι πυρήνες ποιοτικής απασχόλησης των παιδιών, υπό την αιγίδα του Δήμου, πραγματικά με ελάχιστο κόστος.
Όπως έχετε πει, επιλέγετε να πάρετε την ευθύνη για τη δημιουργία μιας ομάδας, που σκοπό έχει να εντάξει κι άλλους ανθρώπους σε ένα πεδίο δυνατοτήτων, όπου θα δημιουργείτε όλοι μαζί. Αφορά η δήλωσή σας αυτή και στο νέο νομοθετικό πλαίσιο και στις συνεργασίες που ενδέχεται να προκύψουν; Αν ναι, πως θα εξασφαλίσετε την ύπαρξη κοινών προτεραιοτήτων και την εξεύρεση μεθόδων επίλυσης, που δεν θα αντικρούουν η μια την άλλη;
Αν έχω σαν άνθρωπος ένα «χάρισμα», αυτό είναι να φέρνω κοντά τους ανθρώπους. Να κάνω τη ζεύξη ανάμεσα σε διαφορετικές δυναμικές και να μετουσιώνω τις εντάσεις σε κοινούς τόπους. Απλά αυτό είμαι. Για μένα λοιπόν η πρόκληση δε θα είναι να συνεργαστώ με όσους χρειαστεί, μα να αναδείξω το δυναμικό του καθενός και να δημιουργήσω ένα πεδίο δυνατοτήτων που θα ανεβάσει την προσπάθεια εκθετικά. Ο καθένας μας έχει κάτι να συνεισφέρει και δε θα επέτρεπα ποτέ να νιώσει κάποιος ματαιωμένος. Αν δεν μπορούσα να διαχειριστώ, ανθρώπους, καταστάσεις και ιδέες, δε θα είχα φτάσει εδώ που έχω φτάσει στη ζωή μου. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, δεν αυτοπροσδιορίζομαι μέσα απ’ αυτό, δεν έχω δεσμεύσεις από πουθενά κι από κανέναν, απλά εμπνέομαι από το να υπηρετήσω ένα όραμα, κι αν αυτό είναι να γίνει μέσα από συνεργασίες, τόσο το καλύτερο. Το να δουλεύω με ανθρώπους για ανθρώπους, με τον βέλτιστο τρόπο και στοχεύοντας στο βέλτιστο αποτέλεσμα, αυτό είναι το προσωπικό μου στοίχημα.
