Ο γραμματέας
Διεθνών Σχέσεων και ΕΕ της Νέας Δημοκρατίας Γιάννης Σμυρλής τοποθετείται για το
μείζον ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων στο attikinews, υπογραμμίζει ότι «θα πρέπει να έρθει
επίσημα ο κ. Τσίπρας και να ενημερώσει τον κ. Μητσοτάκη και να του πει για ποιο
πράγμα συζητάμε» και
τονίζει ότι «αυτή τη στιγμή καλούμαστε να
απαντήσουμε για κάτι που δεν ξέρουμε περί τίνος ακριβώς πρόκειται, για κάτι που
δεν έχουμε ενημερωθεί».
Στον
Παναγιώτη Μίχο
Διεξάγεται μεγάλη συζήτηση στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα γύρω από το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Ωφελεί αυτή η κατάσταση από τη στιγμή που ακόμα δεν υπάρχει κάτι απτό ονοματολογικά;
Είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα επικοινωνιακό παιχνίδι παρά ένα παιχνίδι ουσίας σε σχέση με τη δημόσια συζήτηση. Η διπλωματία δεν γίνεται μπροστά στις κάμερες αλλά ούτε εν κρυπτώ. Όταν ανακοινώνεις ότι κάνεις μια διαπραγμάτευση πρέπει να ενημερώσεις και για το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης. Αυτή τη στιγμή γίνεται μια γενική κουβέντα για το πώς θα πείσει ο πρωθυπουργός τον κ. Καμμένο να συμφωνήσει μαζί του, ώστε να πάνε ενωμένοι να κάνουν διαπραγμάτευση. Μπορεί να ‘ναι και αυτό επικοινωνιακό, γιατί ο κ. Καμμένος έχει μεγάλη πολιτική ευλυγισία και μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να κερδίσει πόντους. Με τα εθνικά θέματα όμως δεν πρέπει να υπάρχει επικοινωνιακό παιχνίδι. Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων μας απασχολεί πάρα πολλά χρόνια! Εάν υπάρχει πιθανότητα λύσης, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πάρα πολύ σοβαρά.
Ήταν υπεύθυνη η στάση της ΝΔ να πει πως «τίθεται ζήτημα δεδηλωμένης» εάν οι ΑΝΕΛ διαφωνούσαν στο ζήτημα της ονομασίας; Γιατί όπως είπατε πρόκειται για εθνικό θέμα.
Ναι, είναι εθνικό θέμα. Από εκεί και πέρα πρέπει να μας ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση αν υπάρχει κοινή θέση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Γιατί, αν δεν συμφωνείς σε ένα τέτοιο ζήτημα με τον εταίρο σου, πως βρίσκεστε στην ίδια κυβέρνηση; Από την άλλη, από πού και ως που πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η αντιπολίτευση θ’ ανακοινώσει πρώτη τι θέλει να κάνει, σε οποιοδήποτε θέμα∙ είτε είναι εθνικό είτε οικονομικό. Από πού και ως που ν’ ανοίξει τα χαρτιά της η αντιπολίτευση και να πει ποια είναι η θέση της, όταν η ίδια η κυβέρνηση δεν το έχει κάνει αυτό; Και γιατί πρέπει να θεωρείται δεδομένη η δεδηλωμένη, επειδή κάποιοι από την αντιπολίτευση θα στηρίξουν; Δε λειτουργούν έτσι οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες κ. Μίχο! Υπάρχει πλειοψηφία, υπάρχει και αντιπολίτευση. Η πλειοψηφία θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη για το αν συμφωνεί και στηρίζει την κυβέρνηση. Εν προκειμένω, εάν δεν τη στηρίζει, θα πρέπει να μας το πει ο κ. Καμμένος. Δε μπορούμε να παίζουμε με τις πλειοψηφίες, ούτε να κάνουμε παιχνίδι, ιδίως με τα εθνικά θέματα.
Θα μπορούσε να ανταπαντήσει κάποιος, πως, μια και η ΝΔ αυτοχαρακτηρίζεται ως «μέτωπο της λογικής και της σοβαρότητας» και υποστηρίζει ότι φορά «εθνική φανέλα στα εθνικά θέματα», δεν θα έπρεπε να εξετάζει τη θέση της αναλογικά με το τι κάνει ο κ. Καμμένος, που είναι γνωστός για την πολιτική του προσαρμοστικότητα.
H ΝΔ πάντοτε κοιτάζει το εθνικό συμφέρον και φορά εθνική φανέλα. Η κουβέντα όμως δεν είναι αυτή. Η ΝΔ θα τοποθετηθεί υπεύθυνα τη στιγμή που πρέπει. Το θέμα είναι ότι ζητούν από τη ΝΔ να τοποθετηθεί για ποιο; Για τη βάση της κουβέντας από το βέτο του Βουκουρεστίου το 2008; Μα η ΝΔ τη δημιούργησε αυτή τη βάση. Η βάση όμως αυτή δεν είναι τελική λύση∙ είναι βάση συζήτησης. Άρα θα πρέπει να έρθει επίσημα ο κ. Τσίπρας και να ενημερώσει τον κ. Μητσοτάκη και να του πει για ποιο πράγμα συζητάμε. Ποια είναι η στρατηγική μας, τι ακριβώς θέλουμε να πετύχουμε, γιατί μπαίνουμε στη διαπραγμάτευση; Όταν δεν ξέρεις τίποτα, δεν μπορείς να τοποθετηθείς για ένα τέτοιο θέμα. Δηλαδή θα κάνει η αντιπολίτευση την πρόταση και εάν θέλει η κυβέρνηση θ’ ακολουθήσει; Αυτό ζητά ο κ. Τσίπρας στην πραγματικότητα. Είναι σα να μας λέει «τι θα κάνατε εσείς αν ήσασταν κυβέρνηση;». Όταν γίνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει αυτό που πρέπει. Αλλά τώρα, πρωθυπουργός είναι ο κ. Τσίπρας και αυτός έχει την αποκλειστική ευθύνη να κάνει τις προτάσεις, οι οποίες ψηφίζονται στη Βουλή. Και η αντιπολίτευση έχει την ευθύνη να κρίνει αυτές τις προτάσεις και να κάνει άλλες, εφόσον διαφωνήσει. Εάν συμφωνήσει, θα τις στηρίξει. Αυτός είναι ο θεσμικός ρόλος της αντιπολίτευσης. Δεν θα τον αλλάξουμε γιατί δεν βολεύει τους κυρίους Τσίπρα και Καμμένο.
Δηλαδή, σας δίνετε η εντύπωση, ότι μπορεί το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, να χρησιμοποιείται για επικοινωνιακούς ή ακόμα και μικροπολιτικούς λόγους από την κυβέρνηση;
Μπορώ απλά να το φοβάμαι και να ελπίζω ότι δεν συμβαίνει. Πάντως ως θέμα έχει υπερπροβληθεί , χωρίς να έχουν ξεκινήσει ακόμα οι συζητήσεις. Και ακόμα δεν υπάρχει καμία ενημέρωση. Και αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Δείτε τι γινόταν πριν δέκα χρόνια με την τότε διαπραγμάτευση. Η ΝΔ δια του πρωθυπουργού Καραμανλή αλλά και της υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη, ενημέρωνε την αντιπολίτευση, ούτως ώστε να γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει. Με θεσμικό και σωστό τρόπο γινόταν η ενημέρωση, όχι στην τηλεόραση. Αυτή τη στιγμή καλούμαστε να απαντήσουμε για κάτι που δεν ξέρουμε περί τίνος ακριβώς πρόκειται, για κάτι που δεν έχουμε ενημερωθεί. Θα μπορούσε μάλιστα η κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει και την αντιπολίτευση ως μέσο πίεσης, προκειμένου να πει στους έξω «δείτε, εμένα με πιέζει και η αντιπολίτευσή μου για το θέμα», στη πραγματικότητα, όμως τα βάζει με την αντιπολίτευση∙ λες και είναι δουλειά της αντιπολίτευσης. Στην εξωτερική πολιτική και τη διπλωματία είναι πάρα πολύ σημαντική η προετοιμασία. Και ελπίζω να μην είναι αυτή που βλέπουμε στα κανάλια.
Προκρίνετε τη θέσπιση ενός συμβουλίου εξωτερικής πολιτικής, το οποίο όμως θα είχε ισχύ;
Δεν νομίζω ότι έχουμε θεσμικό έλλειμα για το πώς γίνεται η ενημέρωση, για το πώς θα χαραχθεί η εθνική γραμμή και για το πώς μπορούν να συνεννοηθούν οι πολιτικές δυνάμεις. Δεν είναι ζήτημα έλλειψης οργάνων. Το θέμα είναι κατά πόσο ο πρωθυπουργός θέλει να χρησιμοποιήσει τα όργανα που έχει. Σ’ ένα τέτοιο θέμα δεν χρειάζεται να μαζευτούν όλοι. Ας ενημερώσει αυτούς που πρέπει τετ – α - τετ. Είναι πολύ σοβαρό το θέμα για να δούμε ποιο όργανο μας βολεύει για να γίνει η ενημέρωσει. Ας γίνει η ενημέρωση με όποιον τρόπο θέλει ο κ. Τσίπρας. Υπάρχουν τρόποι πάντως να ενημερωθούν η Βουλή και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Βούληση πρέπει να υπάρχει.
Θα μπορούσε να λεχθεί ότι το
«μακεδονικό» είναι των ζήτημα χαμένων ευκαιριών; Tο πακέτο
Πινέιρο, ονομασίες όπως «Σλαβομακεδονία» ήταν ιδανικές. Τώρα, οι περισσότερες
χώρες έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Δυστυχώς, στην εξωτερική πολιτική δεν είναι
τόσο αντικειμενικά τα πράγματα. Κάθε πρόταση και κάθε ευκαιρία λύσης, σε
οποιαδήποτε θέμα, διμερές και σοβαρό εθνικό θέμα, δεν έχει να κάνει μόνο με το
τι είναι αντικειμενικά καλύτερο ή σωστότερο. Έχει να κάνει και με το τι μπορεί
να δεχθεί, ανάλογα την εποχή, ο αντίστοιχος λαός, για τον οποίο
διαπραγματεύεται μια κυβέρνηση. Το ίδιο μπορώ να σας πω και για το Κυπριακό.
Ίσως παλαιότερα μπορούσε να είχε επιτευχθεί μια καλύτερη λύση∙ ίσως και
όχι όμως. Αν ερχόταν τώρα μια λύση όπως το «Σλαβομακεδονία», προφανώς οι
Έλληνες θα λέγαμε ναι. Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν θα είχε
πρόβλημα γιατί έτσι θα καθοριζόταν ότι είναι Σλάβοι. Ωστόσο, όταν γινόταν αυτή
η κουβέντα, ο ελληνικός λαός δεν ήταν ώριμος να δεχθεί μία λύση. Συνεπώς, θα
πρέπει όταν διαπραγματεύεσαι για κάτι, να έχεις στο νου σου και τι μπορεί να
περάσει. Ασχέτως αν είναι το καλύτερο, αλλά το καλύτερο που μπορεί να περάσει.
Γιατί η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.
Το τελευταίο διάστημα έχει σημειωθεί αύξηση της τουρκικής προκλητικότητας προς την Ελλάδα. Παραβιάσεις, τα «18 νησιά» της τουρκικής αντιπολίτευσης, οι «τρεις τρόποι» του Τσαβούσογλου, οι αντιδράσεις για την χορήγηση ασύλου στον πρώτο εκ των οχτώ Τούρκων αξιωματικών. Που το πάνε οι γείτονες;
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις περνούν μια ιδιαίτερη καμπή. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνον με την Ελλάδα αλλά με το γενικότερο γεωπολιτικό κλίμα στην περιοχή μας. Η γειτονιά μας δεν περνά την καλύτερή της φάση. Όπως και η Ελλάδα δεν είναι στην καλύτερη της φάση, λόγω της οικονομικής κρίσης. Η κρίση επηρεάζει και τη συνολική σου γεωπολιτική τοποθέτηση στην περιοχή. Ο κ. Ερντογάν έχει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα κι αυτό δημιουργεί πάντοτε μεγαλύτερη ένταση. Σχετικά με τους οκτώ, το ερώτημα είναι κατά πόσο δεσμεύτηκε ο κος Τσίπρας στον κ. Ερντογάν, ότι θα τους παραδώσει. Ο δεύτερος το είπε, ο πρώτος δεν το διέψευσε. Ούτε ο κ. Τζανακόπουλος το αρνήθηκε. Και αυτό είναι σοβαρό ζήτημα. Δε μπορείς να ακολουθείς τα πρότυπα της Τουρκίας ως Ελλάδα. Αλλιώς λειτουργεί η Τουρκία και είναι δικαίωμά της
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ είναι αρκετά… διαφορετικός απ’ ό,τι είχαμε συνηθίσει. «Τουιτάρει» ασύστολα, μετράει τα κουμπιά των πυρηνικών του έναντι του Κιμ Γιονγκ Ουν, αναγνώρισε την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, κάτι που πέρασε αναίμακτα κατά γενική ομολογία. Πως σας φαίνονται οι κινήσεις του πλανητάρχη;
Πολλές φορές στο πλαίσιο της διπλωματίας γίνονται κάποιες δηλώσεις και οι συνέπειες ακολουθούν μετέπειτα. Δε νομίζω ότι έχουν τελειώσει αυτά τα θέματα. Έχω μια ανησυχία για το τι μπορεί να γίνει στη νότια γειτονιά μας. Υπάρχει ένας προβληματισμός για το που μπορεί να φτάσει η ένταση. Δημιουργήθηκαν εντάσεις και με το Ιράν, υπάρχει μια μόνιμη ένταση με τη Βόρειο Κορέα. Είναι πράγματι διαφορετικός ο πρόεδρος Τραμπ. Χρειάστηκε λίγο χρόνο για να προσαρμοστεί στα νέα του καθήκοντα. Διότι μπορεί να είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος που διέπρεψε στις επιχειρήσεις αλλά το να είσαι «πλανητάρχης» είναι κάτι το διαφορετικό. Ο Τραμπ βάζει το δικό του στίγμα στη θέση την οποία κατέχει αυτή τη στιγμή. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα λειτουργήσει σαν απόλυτος επιχειρηματίας διότι στις επιχειρήσεις μπορεί καμιά φορά το ρίσκο να ξεπερνά το όριο. Αντιθέτως, στην πολιτική χρειάζεται να είσαι πιο μετρημένος στις αποφάσεις σου και να μπορείς να συμβιβαστείς περισσότερο. Δεν έχει κάνει κάτι το οποίο να δημιουργήσει πόλεμο ή να φτάσει καταστάσεις στα άκρα. Πρόσφατα έκανε μια μεγάλη περιοδεία στην Ανατολική Ασία. Ο πρόεδρος Τραμπ θέλει να δει πως, γεωπολιτικά, θα φτιάξει τον χάρτη παγκοσμίως. Κάνει εχθρούς και φίλους. Σίγουρα δεν είναι τρελός για να πάει να κάνει πυρηνικό πόλεμο με την Βόρειο Κορέα. Από την άλλη όμως, θέτει τα όριά του. Πάντα οι πρόεδροι των ΗΠΑ έθεταν τα όριά τους και είχαν αντιπάλους που «έπαιζαν με τα κουμπιά». Θέλει λίγο υπομονή για να δούμε που το πάει.
Στις 10 Ιανουαρίου συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ. Πιστεύετε ότι έχει καταφέρει να δώσει στο κόμμα στο δικό του στίγμα; Έχει καταφέρει να κάνει τη ΝΔ μια σύγχρονη φιλελεύθερη παράταξη ή ακόμα χρειάζεται χρόνο για να γίνει νέα, η Νέα Δημοκρατία;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφερε νέο αέρα στη ΝΔ. Κι σας το λέω αυτό όντας από εξαρχής μαζί του∙ ήμουν στα κεντρικά και πριν έρθει. Συνεπώς έχω μια εικόνα συγκριτική του πριν και του μετά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι προηγούμενοι τα έκαναν όλα χάλια. Απλώς η ΝΔ χρειαζόταν να ανανεωθεί και να εκσυγχρονισθεί. Χρειαζόταν ένα κόμμα πιο ευέλικτο, πιο λειτουργικό. Η αλλαγή που ήρθε, πέραν του νοικοκυρέματος των οικονομικών μας, φαίνεται από το συνέδριο και τις περιοδείες του προέδρου. Το συνέδριό μας μου θύμισε αντίστοιχα που γίνονται στο εξωτερικό. Δεν ήταν απλά η ομιλία του προέδρου. Έγινε ζύμωση πολιτικής. Ο ίδιος ήταν παρών σε όλα τα συνέδρια και άκουσε τους πάντες. Εξίσου ενεργητικός είναι και στις περιοδείες του. Τους ακούει όλους, πάει πόρτα - πόρτα σε όλη την χώρα. Εκτός από καλός τεχνοκράτης, είναι και ένας καταρτισμένος και σύγχρονος πολιτικός. Βγαίνει στο δρόμο για να μπορέσει να προσαρμόσει αυτά που ο ίδιος καταλαβαίνει, με βάση την πραγματική οικονομία και τα προβλήματα του τόπου. Αυτό είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και αυτό ακριβώς είναι που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η χώρα.
