Του Νίκου Χιδίρογλου
O Εμανουέλ
Μακρόν είναι η άσχημη, η ανάλγητη και μηδενιστική όψη της Ευρώπης. Έχει, δε, το
προφίλ που το σύστημα απαιτεί για να στηρίξει έναν πολιτικό: είναι φαντασμένος,
παράξενος, ελευθεριακός, εθνομηδενιστής και… αδιάφορος. Είναι όμως παράλληλα
κομψός αλλά και θρασύς αρκετά για να αποδομήσει ό,τι έμεινε όρθιο. Τον
«κρατάνε» γερά. Ανδρείκελο. Όπως ακριβώς θέλουν οι τραπεζίτες που τον επέβαλαν,
αφού φρόντισαν να βγάλουν από τη μέση με τη βοήθεια των Σοσιαλιστών, τον
άνθρωπο από την ιερή γη της Βανδέας, τον δεξιό πρώην πρωθυπουργό Φρανσουά
Φιγιόν. Ο σπουδαίος πρώην Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ήταν ήδη εξουδετερωμένος,
δυστυχώς… Οι δε Γάλλοι ψηφοφόροι, κυρίως οι δεξιοί αλλά συνολικότερα οι αστοί,
την πάτησαν. Διότι, δεν συνιστά μεταρρύθμιση η ισοπεδωτική απορρύθμιση των
πάντων για λογαριασμό κάποιων συμφερόντων που έχουν συγκεκριμένες προσδοκίες
και λογικές. Και αυτό είναι κάτι που ο Ντόναλντ Τραμπ, θα μπορούσε να πει στον
ελαφρόμυαλο Μακρόν. Και ήρθε εδώ λοιπόν ο Γάλλος Πρόεδρος, κουβαλώντας μαζί του
τραπεζίτες, οι οποίοι έχουν το νου τους στους πλειστηριασμούς και στα «φιλέτα»
που ξεπουλάει - πολλές φορές στη ζούλα - η εθνομηδενιστική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
– ΑΝΕΛ.
Η
δημοτικότητα του Μακρόν «κατρακυλά» προς τα κάτω. Και αυτό λέει πολλά. Τα
προσωπεία πέφτουν. Η Ευρώπη η οποία δίνει μάχη επιβίωσης, λόγω της κατάστασης
στην οποία την έφεραν άνθρωποι - όπως ο Μακρόν - με ελευθεριακές αντιλήψεις,
βλέπει. Όχι, ο συγκεκριμένος Γάλλος Πρόεδρος δεν είναι καλή περίπτωση.
