ΕΥΡΏΠΗ ΚΟΣΜΊΔΗ
Μόνο θλίψη προκαλεί η πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Παιδείας να δίνεται η σημαία στα παιδιά του δημοτικού με κλήρωση. Η εν λόγω απόφαση έχει πολλές προεκτάσεις αλλά θα σταθώ κυρίως σε δύο.
Κατ’ αρχήν στέλνει λανθασμένο μήνυμα σε μία ευαίσθητη ηλικιακά ομάδα, όπου το παιδί πρέπει να μάθει πως ο κόπος ανταμείβεται. Είναι η πρώτη μαθητεία στην αριστεία και στην διαδικασία πως τίποτα δεν πρέπει να αφήνεται στην τύχη του και το παιδί πρέπει να κοπιάζει για να πετύχει κάτι.
Η επιλογή να δίνεται η σημαία με κλήρωση μειώνει τα κίνητρα και δημιουργεί συνθήκες ήσσονος προσπάθειας σε μία ηλικία που το παιδί διαμορφώνει χαρακτήρα.
Ο στόχος για να φτιαχτεί από την αρχή η πατρίδα μας είναι να πάμε όλοι προς τα πάνω. Να προσπαθήσουμε περισσότερο. Να γίνουμε καλύτεροι. Η κυβέρνηση με αυτή την απόφαση σε μία – επαναλαμβάνω, κρίσιμη ηλικία- στέλνει λάθος μήνυμα.
Η αριστεία πρέπει να γίνει βίωμα από μικρή ηλικία. Δεν μπορεί να πολεμάται με αυτό τον τρόπο και να γίνεται αντικείμενο ιδεοληψιών.
Αυτό το τελευταίο είναι που έχει την επιπλέον -δεύτερη - σημασία. Πολύ φοβάμαι πως η συγκεκριμένη κίνηση δεν είναι απλά ένα μεμονωμένο γεγονός. Εντάσσεται στην γενικότερη φιλοσοφία της κυβέρνησης. Η τύχη, ο τζόγος, η αναξιοκρατία, η λογική της ήσσονος προσπάθειας, φαίνεται πως είναι η φιλοσοφία της συγκεκριμένης κυβέρνησης και του πρωθυπουργού και έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τις ιδέες και τις αξίες των ανθρώπων που θέλουν και αγωνίζονται για την ατομική, αλλά και την συνολική πρόοδο, της πατρίδας μας.
Τα παραπάνω τα περιέγραψαν ο καθένας με το δικό του τρόπο δύο άνθρωποι που έχουν διαπρέψει στο χώρο τους.
Ο ολυμπιονίκης μας Πύρρος Δήμας και ο πανεπιστημιακός Γεώργιος Μπαμπινιώτης. Και οι δύο έστειλαν ηχηρό μήνυμα. Ας του ακούσουμε. Και κυρίως ας τους ακούσει η κυβέρνηση που δίνει την εντύπωση πως θεσμοποιεί την απαξίωση και την λογική της ήσσονος προσπάθειας σε όλα τα επίπεδα. Και δυστυχώς η λογική αυτή δεν είναι μόνο στο ποιος θα είναι σημαιοφόρος…
