Του Νίκου Χιδίρογλου
Οι φυσικές
καταστροφές είναι αδύνατον να αποφευχθούν. Είναι όμως δυνατό να μειωθούν κατά
πολύ οι επιπτώσεις τους. Με έργα υποδομής που θα θωρακίζουν, με εκπαίδευση για
την αντιμετώπιση των συνεπειών και την άμεση ανακούφιση των πληγέντων. Ζούμε σε
μια χώρα με έναν τεράστιο δημόσιο τομέα, οι υπηρεσίες του οποίου αδυνατούν να
αντιμετωπίσουν μια θεομηνία. Και άντε να μιλήσεις για πρόληψη στην Ελλάδα, όπου
όλα γίνονται κατόπιν εορτής… Η Μεσσηνία μετρά τις πληγές της. Και όχι μόνο η
Μεσσηνία. Κι εμείς όλοι, παραμένουμε στο ίδιο έργο θεατές. Και απλώς ευχόμαστε
να μη βρεθούμε στη θέση των συμπολιτών μας που θρηνούν αγαπημένα τους πρόσωπα
και μετρούν ζημιές. Και που είναι το κράτος; Το ερώτημα αυτό, δεν είναι
ρητορικό. Ως έκφραση των ανθρώπων, έχει να κάνει με την ανικανότητα, με την
έλλειψη αντανακλαστικών, με την απόγνωση των πολιτών έναντι της διαπίστωσης ότι
όταν κάτι δεν πάει καλά, είναι μόνοι…
