Του Νίκου Χιδίρογλου
Μια –
προβλεπόμενη για ορθόδοξο χριστιανό - γονυκλισία του Προέδρου της Δημοκρατίας στη
διάρκεια του Εσπερινού (της Πεντηκοστής ή της Γονυκλισίας), προκάλεσε θύελλα
συζητήσεων στα κοινωνικά μέσα. Ο διάλογος πολλές φορές, ήταν οξύς. Φαίνεται ότι
στην πατρίδα μας, η οποία πλήττεται από μια πρωτοφανή κρίση, δεν υπάρχει
φτώχεια, δεν υπάρχει ανεργία, δεν υπάρχει φυγή στο εξωτερικό νέων και
μορφωμένων εργαζόμενων και επιχειρήσεων. Φαίνεται ότι επιτεύχθηκε η ανάκαμψη,
ότι μπήκαμε σε αναπτυξιακή τροχιά, ότι όλα καλά… Γι’ αυτό και έχουμε την
πολυτέλεια, αντί να αναζητούμε λύσεις, να συζητούμε αν θα έπρεπε να γονατίσει ή
όχι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην εκκλησία.
Είναι όλα
θέμα προτεραιοτήτων φυσικά. Για κάποιους προέχει η κοινωνική μηχανική (και
φυσικά η επιβολή της δικής τους οπτικής), αν και αυτό συνιστά – κατά τη γνώμη
του γράφοντος πάντα - ιδεοληπτική θέαση των πραγμάτων. Κάποιοι άλλοι, από την
άλλη, δεν έχουν καιρό γι’ αυτά. Βλέπετε, προέχει η επιβίωσή τους. Κι ενώ ασχολούνται
(για τους λάθος λόγους) με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άλλοι καταστρέφουν
ακυρωτικά μηχανήματα των αστικών συγκοινωνιών, υπάρχουν και εκείνοι που δεν
έχουν την πολυτέλεια να το ρίξουν στην «επανάσταση» ή να συζητήσουν πάνω σε ένα
πληκτρολόγιο για το αν θα έπρεπε να γονατίσει ή όχι ο ανώτατος πολιτειακός
άρχοντας στην εκκλησία και παλεύουν νυχθημερόν για να βοηθήσουν τις οικογένειές
τους.
Σε μια
Δημοκρατία μπορεί ο κάθε πολίτης να συζητά για ό,τι θέλει. Όμως, όπως κρίνει,
έτσι και κρίνεται, ειδικά στην εποχή των κοινωνικών μέσων. Και υπάρχουν και
αυτοί που είπαν χθες «μα δεν έχουμε άλλες προτεραιότητες;» Διότι, η γονυκλισία
του Προέδρου, σωστή ή λάθος, σωστή κατά τους θεολόγους, δεν επηρεάζει τη ζωή
κανενός εξ ημών. Άλλα την επηρεάζουν, όπως πχ τα όσα έρχονται, ελέω της
παραμονής στην εξουσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία με πολλή χαρά
παρακολούθησε χθες την προσοχή να εκτρέπεται σε ένα θέμα ελάσσονος (επιμένω,
ναι, ελάσσονος) σημασίας.
