Του Νίκου Χιδίρογλου
Έγιναν το
έρεβος. Έγιναν αυτά που κατάγγελλαν επί δεκαετίες. Απέδειξαν με τα παρακρατικά
αίσχη τους και τα ρουφιανιλίκια, ποιοι πραγματικά είναι. Ποτέ δεν άφησαν τα
καταγώγια πίσω τους. Ποτέ. Αλλά, τελειώνουν. Και το καλό είναι ότι θα μείνουν
εκτός εξουσίας στον αιώνα τον απάντα. Δοκιμάστηκαν. Και δεν απέτυχαν απλά.
Διασύρθηκαν. Δεν μπορούν να οδηγήσουν την κοινωνία στο ξέφωτο της ανάκαμψης.
Δεν μπορούν, διότι δεν έχουν αρχές και αξίες, διότι η ιδεολογία τους είναι τα
κοινόβια, οι «απαλλοτριώσεις», οι μολότοφ, η τρομοκρατία, η ηθική και φυσική
εξόντωση του αντιπάλου, η ανελευθερία (λαοκρατία και δικτατορία του
προλεταριάτου τη λένε), η αθεΐα, ο εθνομηδενισμός και η αρνησιπατρία, η
ελευθεριότητα, ο ηθικός βούρκος και o εκφυλισμός…
Κάπου εδώ
φτάνουν στο τέλος οι ΣΥΡΙΖΑίοι. Είναι αγχωμένοι, κάθιδροι, εκνευρισμένοι και
φοβισμένοι. Τρέμουν στην κυριολεξία. Ενώπιόν τους, μοναδική προοπτική τους, το
Ειδικό Δικαστήριο. Για τα capital controls, για την υπόθεση του
Νομισματοκοπείου, παρέα με κάποιους που νόμιζαν πως φεύγοντας από την
Κουμουνδούρου, θα γλιτώσουν… Το κόμμα που εγκατάλειψε τη νομική διεκδίκηση για
τα Γλυπτά του Παρθενώνα, το κόμμα που αποπειράθηκε να εκβιάσει τη Δικαιοσύνη, το
κόμμα που αποπειράθηκε να ελέγξει την ενημέρωση, το κόμμα του Πολάκη και του
Φίλη, της Τασίας, του Κοτσακά και της Τζάκρη, έχει ήδη τεθεί στο κοινωνικό
περιθώριο… Όσο για τους αμοραλιστές συμμάχους τους, αυτοί ήδη έχουν καταστεί
κομπάρσοι. Απομένει η τελετή λήξης, που θα κλείσει ένα «μαύρο» κεφάλαιο
παρακμής στην ελληνική ιστορία. Δεν θα την αποφύγουν.
