Του Νίκου Χιδίρογλου
Πώς θα
μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τη νίκη της Πορτογαλίας, έναντι ενός θεωρητικά
ανώτερου αντίπαλου; Μεγαλειώδης ήταν. Και ήταν μια νίκη – για όσους γνωρίζουν
την Πορτογαλία και τους ανθρώπους της, απαραίτητη όπως το οξυγόνο. Μια χώρα
φτωχή, που υπέφερε κι εκείνη πολύ τα τελευταία χρόνια. Που χρειαζόταν να
αισθανθεί περήφανη, με ένα άθλο σαν τον χθεσινό… Και ήταν ένας άθλος των
Λουζιτανών. Ένας τελικός, μια αναμέτρηση με την πανίσχυρη διοργανώτρια χώρα, τη
Γαλλία, με εχθρική διαιτησία – ναι, εχθρική. Είναι αδιανόητο ότι στη φάση του
σοβαρού τραυματισμού του Ρονάλντο, δεν δόθηκε κίτρινη κάρτα.
Τέλος καλό
όλα καλά για τους Πορτογάλους. Μια χώρα με μεγάλη ποδοσφαιρική ιστορία, που
έχει βγάλει πολύ μεγάλους αθλητές, πήρε αυτό που της αξίζει. Αξίζει όμως εδώ
μια αναφορά στον δικό μας άνθρωπο, τον προπονητή της Εθνικής Ομάδας της
Πορτογαλίας και θριαμβευτή Φερνάντο Σάντος, που ήρθε στην Ελλάδα κι έμεινε
πολλά χρόνια και πάντα, όταν μιλά, έχει να πει κάτι καλό – on camera και off camera - για την πατρίδα μας και για τους
Έλληνες. Για πολλούς στην Ελλάδα, η νίκη της Πορτογαλίας ήταν και δική τους
νίκη. Με πολλούς, πάρα πολλούς – και αναπόφευκτους - συμβολισμούς.
